مه شب مرغ دلم بر سر دیوار تـــــــو بود

میپرد از قفس و عاشق دیدار تــــــــو بود

خبرت هست که از خوبی خود بی خبری

به خـــــــــــــدا خوبتر از خوبتر از خوبتری

صدا کن مرا

صدای تو یاد آور خوبی هاست

صدا کن مرا

صدای تو قاصد ارامش است

صدا کن مرا

صدای تو خوب است

صدا کن مرا

صدا کن مرا به نامم ، به اسمم صدا کن مرا

که از یاد برده ام

خودم را !!

بودنم را !!

صدا کن مرا که شاید به عشق تو بازگردم

از این روزگارِ خسته

که شاید کوله ی رفتن را

بر زمین پهن کنم یکباردیگر

که شاید خواستن برایم تجربه ای شیرین شود

که شاید ...

که شاید ...

.

.

.

بی تــــــو خسته ام

 من هر روز و هر لحظـه نگرانت می شوم

کـه چه میکنی ؟

کجایی ؟

در چـه حالی  ؟

پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد میزنم :

تنهاییت برای من

غصـه هایت برای من

همـه ی بغضها و اشکهایت برای من

تــــو فقط بخند

آنقدر بلند تا من هم بشنوم

صدای خنده هایت را 

صدای همیشـه خوب بودنت را 

دلم برایت تنگ شده است

دوستت دارم   

نداشتن تو

کابوس بغض گلویم است

                                                                                 (برای نفسم فاطمه )