فکر « تـــو » که باشد

خیابان به کنار

اتاق هم قدم زدن دارد

 من هر روز و هر لحظـه نگرانت می شوم

کـه چه میکنی ؟

کجایی ؟

در چـه حالی  ؟

پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد میزنم :

تنهاییت برای من

غصـه هایت برای من

همـه ی بغضها و اشکهایت برای من

تــــو فقط بخند

آنقدر بلند تا من هم بشنوم

صدای خنده هایت را 

صدای همیشـه خوب بودنت را 

دلم برایت تنگ شده است

دوستت دارم   

نداشتن تو

کابوس بغض گلویم است

                                                                                 (برای نفسم فاطمه )