من حسادت می کنم حتی به تنها بودنت

من به فرد رو به رویی ، لحظه ی خندیدنت

من به بارانی که با لذت نگاهش میکنی

یا به نسیمی که رها می چرخد اطراف تنت

من حسادت میکنم حتی به دست گرم آن

شال خوشرنگی که می پیچد به دور گردنت

وقتی انگشتان تو در گیسوانت می دود

من به رد مانده از اینجور سامان دادنت

اینکه چیزی نیست ، گاهی دل حسادت کرده به

عطر پاشیده از آغوش تو بر پیراهنت

هیچکس ای کاش در دنیا به تو حسی نداشت

من حسادت می کنم حتی به حس دشمنت

کاش هر کس غیر من ، ای کاش حتی آیینه

پلک هایش روی هم می رفت وقت دیدنت

                                                                                             (برای نفسم فاطمه )

به جز دستان گرمِ « تــــو » ،

اندازه گردن من شالی نیست . . !

سرد است ، بـیـــا

شالِ مـــــرا تـنـگ ببند . . .!

                                                                                             (برای نفسم فاطمه )